• DUDERYA GÜNLÜKLERİ

  DUDERYA GÜNLÜKLERİ

  Merhaba sevgili okurlar. Sizleri selamların en güzeli olan Allah’ın selamı ile selamlarım. Bu güzel ve anlamlı sayfaya yeni katıldım ve birkaç kelam da kendim yazmak istedim ama dilerseniz öncelikle sizlere kim olduğumu, neden böyle bir yazı yazma gereği duyduğumu anlatmak isterim. 

   Ben Zana. Şeyh Muhammed’in torunu olan Şeyh Amir’ın torunlardanım. Bu değerli insanları hiç göremedim maalesef. Yetişemedim onlara. Hiç görmediğin dedelerin hakkında ne yazabilisin ki  dediğinizi duyar gibiyim ama öyle demeyin dostlar bazen insan çevresinde gördüğü kanlı canlılardan güç, fayda, ders almaz, alamaz da geçmişte yaşamış, yer altında kemikleşmiş kıymetli ölülerinin yaşamından da dersler, çok derin anlamlar çıkartabiliyor, onlardan güç alabiliyor.

  Sizi temin ederim ki dostlarım ben aynen bu durumu yaşayan, gören ve iliklerine kadar hisseden biriyim. Yazılarımı bir seri şeklinde yazacağım. Yazacağım serinin ilk bölümünde bende büyük bir tesir bırakan ve kendime rol model olarak seçtiğim Şeyh Amir’in babası Şeyh Celaleddin’i kendi analizimle, dilim döndüğünce anlatmaya çalışacağım.

  Muhafazakar, dini konuların üzerinde yorumların yapılamayacağı kadar katı olan, dini ve gelenek kaynaklı bâtıllara karşı herhangi bir eleştiride bulunduğun anda kolayca aforoz edilebileceğin bir çevrede büyüdüm ama hiçbir zaman içinde yaşadığım bu toplumun düzenine, anlayışına ısınamadım, ayak uyduramadım, içime sindiremedim. Beni eleştiriye, akla ve mantığa uymayan gerici düşünceleri kabul etmemeye yönelten, bâtıla karşı boyun eğmez isyancı bir yüreğim vardı. Bazen  tek başıma kaldığımda sözler verirdim kendime ‘’Bir daha ne olursa olsun açmayacağım,tartışmayacağım bu konuları toplumda. Bana ne? Kim nasıl yaşarsa yaşasın’’ diye sitemli ve öfkeli bir şekilde ama yok olmuyordu huylu huyundan vaz geçmiyordu. Bâtıla, cehalete, sömürüye karşı hep bir isyan içinde olan yüreğimin içinde yana ateş sönmek bilmiyordu ve halen dahi yanıyor o ateş ve sanırsam ki hiç de sönmeyecek. Tekrar sorardım kendime etrafımda benim gibi yüzlerce yaşıtım, benden büyük ve küçükler vardı. Çoğu benim takındığım tutumu onaylamıyor, onaylayanlar da toplumda oluşacak linçten korunmak için sessiz kalıyorlardı. Sonra tekrar sorardım kendime ‘’Neden ben, nereden geliyor bu hakikate ulaşmak için içimde yanan ateşin kaynağı’’ diye. Etrafıma dikkatlice baktım uzun uzun baktım ama yok etkisinde kaldığım, etkilendiğim bir Allah’ın kulunu bulamadım. Galiba Allah vergisi diyip tartışmalara, sorgulamalara, araştırmalarıma devam ettim. 

  Annem küçüklüğümden beri bana hep babasını, dedelerini anlatır dururdu ve ben de her anlattığını ağzım açık dinlerdim, hayran kalırdım o aristokratik, seküler yaşama ama diğer yandan da düşünürdüm şeyh bunlar, gerici olmaları gerekmez mi? Çünkü etrafımda da vardı bir sürü şeyh ve türevleri ve onlardan hiç haz etmezdim ki haklıydım bu duygu ve düşüncelerimde. Hep kitaplardan okuduğum şeyh tipleri işte bunlardı; yasakçı, bağnaz, gerici, cahil… Sonra dedim ki ya annemin anlattıkları iyi güzel de sanki biraz abartıyor, süslüyor. Nede olsa dedeleri, halaları amcaları bunlar elbetteki güzel konuşacak arkalarından. Annemin anlattıkları çok güzellerdi, muazzamlardı. İnanmak istiyordum istiyordum ama bir türlü kafamdaki soru işaretlerini söküp atamıyordum beynimin derinliklerinden.

  Birgün bir konu açıldı dayımla konuşurken Yaşar Kemal’den bahsetti dayım. Genç bir yazarken Kulp’a geldiğini, dedem Şeyh Celaleddin ile görüştüğünü, ve tüm bu görüşmeleri yazıya döküp bir kitabında yayınladığını söyledi. Tam o anda beynimde şimşekler çaktı. Aha dedim aha buldum. Kaynağı buldum.Neden kimse şimdiye kadar bahsetmedi bana bu kitaptan neden? Yaşar Kemal’i bilirim onunda tıpkı benimkisi gibi isyancı bir yüreğinin olduğunu, aklına mantığına uymayan her şeyi korkusuzca reddeden delikanlı bir yüreğinin olduğunu hep duyardım. Üstelik ona olan inancımın kuvvetli olmasının diğer bir sebebi de Yaşar’ın bu toprakların çocuğu olması, ağayı, şeyhi iyi tanıyan bir kişilik olması. Kitabı sabırsızlanarak hemen ertesi gün heyecanla temin ettim. Kitabın ismi ‘’Yanan Ormanlarda Elli Gün’’. Kitabı elime aldığım gibi hah şimdi kimin ne olduğu tüm çıplaklığıyla, tarafsızlığıyla ortaya çıkacak ve yıllarca kafamda cebelleşen birçok soruma cevap bulabileceğim. Açtım kitabı ve okumaya başladım büyük bir heyecanla. 
 

Devamı haftaya...